اثر ژل موضعی بومادران همراه با تزریق داخل ضایعه ی گلوکانتیم در درمان لیشمانیوز جلدی حاد نوع روستایی

مقدمه: لیشمانیوز هنوز هم یکی از عفونت های انگلی بومی در بسیاری از کشورها و از جمله ایران می باشد. در طول دهه های گذشته، مطالعات بسیاری برای دستیابی به بهترین روش درمان لیشمانیوز جلدی به روش طبی یا جراحی در ایران و در سراسر جهان انجام شده است. با این حال، هنوز هم هیچ روش مشخص و منحصر به فردی برای درمان این بیماری با ایمنی مطلوب و تأثیر کافی موجود نمی باشد. در برخی از مطالعات بالینی، استفاده ی موضعی از گیاهان سنتی مانند بومادران به عنوان درمان کمکی در درمان لیشمانیوز جلدی همراه با عوامل دارویی دیگر، اشاره گردیده است که تأثیر مناسبی در بهبودی ضایعات داشته است. این مطالعه به منظور بررسی اثر بومادران موضعی همراه با تزریق داخل ضایعه ی گلوکانتیم در ضایعات حاد لیشمانیوز انجام شد. روش ها: 60 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی حاد تأیید شده به این مطالعه وارد شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند. برای گروه اول مصرف دو بار در روز ژل موضعی بومادران 5 درصد (حاوی پلی فنل 5 درصد) تجویز گردید. برای بیماران گروه دوم از دارونما به مدت چهار هفته استفاده گردید. در هر دو گروه تزریق هفتگی گلوکانتیم داخل ضایعه نیز انجام شد. یافته ها: تفاوت آماری قابل توجهی بین دو گروه با توجه به سن، جنس و مدت زمان ابتلا به این بیماری وجود نداشت. همچنین، تفاوت قابل توجهی در میزان درمان کامل و نسبی بین این دو گروه موجود نبود) 35/0 = .(p واکنش به تجویز دارو از جمله قرمز شدن زخم در 8 مورد در گروه بومادران و 2 مورد در گروه دارونما، خارش شدید در یک مورد در گروه بومادران و افزایش ترشح زخم در یک مورد دیگر در گروه بومادران مشاهده شد (014/0 = .(p نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر، تفاوت معنی داری در درمان ضایعات با ژل بومادران و ژل دارونمای موضعی به عنوان داروی کمکی به همراه تزریق داخل ضایعه ی گلوکانتیم در درمان ضایعات جلدی انگل حاد وجود ندارد.